Vandaag was het dan zo ver. In de ochtend nog even tijd om te oefenen met Helene in de butik die mij dan kon helpen. Toen kwam er een uitcheck. Een van de uitzonderingen. Nja eerder gezegd de uitzondering. Er stonden dubbele kortingen in, waar ze helemaal geen recht op hadden er miste nog een paar andere dingen. Nadat we m'n begeleidster gebeld hadden, wist Helene wat ze moest doen, en ik? Ik was nog steeds de draad kwijt. Dat maakt niet uit, laat ik nou maar eerst de basis onder de knie krijgen voordat ik mij met de ingewikelde kant van het verhaal ga bezig houden. Toen vroeg Helene of ik wist hoe ik een camping card moest aanvragen. En ja hoor, dat wist ik. Ik had het gister namelijk meteen in m'n holy bible opgeschreven en die s'nachts onder m'n kussen gelegd. Oke, dat heb ik niet, maar ik heb het wel onthouden. Dus daar ging ik. Aan de slag en alle gegevens invullen. Klopte alle gegevens? Ja die klopte, printen maar! Was ik vergeten het campingcard fomulier in de printer te leggen, dus de eerste was al verkeerd. Oke, poging nummer 2. Ik weer met een andere campingcard fomulier alle gegevens invoeren. Na het checken het formulier in de printer gelegd, en daar kwam ie dan uitgerold. Ondersteboven! Dus die was ook niet goed. En toen dacht, laat ik nou maar wachten tot m'n begeleidster er is, anders moet ze zometeeen tig campingcards annuleren. Die zijn namelijk ook niet gratis. Toen Emmy er was, moest ik het nog maar een keer proberen, en dit keer goed anders zou ze me het raam uitgooien. Dus ik weer met zo'n formulier alle gegevens invoeren. Toen bleek die site het niet te doen. Ondertussen wist ik alle gegevens uit m'n hoofd en daar ging ik weer. Na een aantal pogingen kwam ik er achter dat ik me was vergeten uit en weer in te loggen. Na alle stappen ondernomen te hebben, en het formulier correct in de printer te hebben gelegd. Was daar het moment van de waarheid. En daar kwam de 'afgerond' piep van de printer. En daar was het papier, met daarop.. busttijden van verschillen buurtbussen. Bleek dus dat eerder die dag iemand die een aantal keer had aangeprint en het papier was opgegaan. De eerste volgende keer als er weer papier in zit, gaat die weer verder. Dat vonden we wel om te lachen met z'n tweeen. Als dank kreeg ik de sleutels mee van de receptie op Holmsland, de camping waar ik nu verblijf, om daar vervolgens in de middag 2uur lang alleen te zitten. Rond twee uur komt er een collega aangeklopt of ik meeging naar het strand. Daar zegt simone natuurlijk nooit nee tegen. Dus daar lagen we hoor, hij rood te worden en ik lekker bruin te bakken. Hij zei dat ie eerst rood moest worden om bruin te worden. Ik kon het niet laten om te zeggen dat ik het roodworden wel oversloeg. Toen we terug kwamen ging ik even op de termometer kijken. Ik zei heel trimofantelijk: He, look! it's 30 degrees, only in the shadow! Hij dacht ik een grapje maakte en kwam kijken. Hij zei: Dat kan niet, wat hij weer terug moest nemen toen hij mij er op wees dat het 35 graden was. Ha! Wie zei dat het in Denemarken koudis? Daarbij gaan er nu bij sommige van jullie bliksemflitsen door de lucht heen en heb ik gewoon een heerlijke heldere warme avond. Toen de klok 4uur sloeg zat ik heel netjes achter m'n bureautje de brief te lezen. De brief die m'n begeleidster daar voor mij had neergelegd om mij nog wat instructies te geven, maar vooral om mij een hart onder de riem te steken. Toen ik net klaar was met het lezen van de brief, kwam de eerste gast al. Die wou uitchecken. Ik wist ongeveer wel wat ik moest doen, maar niet precies. Dus daar ging my holy bible open. Stond het er niet in! Heb ik alles erin opgeschreven behalve de check outs. Dus om 5 over 4 ging de telefoon van Helene al af. Ik was nog bezig met m'n eerste gast toen de volgende al binnenkwam. En zo stonden er 4 gasten in m'n receptie. Gelukkig kon ik wel mooi uitleggen wat er aan de hand was en kreeg ik van iedereen begrip. En ja ook, van de mensen waar ik netjes tegen had gezegd dat ik maar een klein beetje Deens spreek. Na steeds minder te bellen, had ik een keer tijd om op de klok te kijken. Het was ondertussen al half 6! Dat hield in dat ik nog maar een half uurtje te gaan had. Ik kwam dan misschien wel niet ijzersterk over op m'n eerste dag, maar heb me wel mooi gered met de hulp van m'n collega's. Nadat de receptie gesloten was, ging ik nog even een controle rondje over de camping doen. En daar kwam ik bij het huisje van de gast die de dag ervoor bij nordso binnenkwam lopen met het bericht dat ze bang was een blaasontsteking op te lopen. Dus hup, dokter gebeld enzovoort. Tijdens m'n rondje toch maar even mooi gevraagd hoe het nou ging, of alles goed bij de dokter en de appotheek en dat als er iets was dat ze maar binnen moesten lopen. Dat waarderen de gasten. En niet alleen de gasten, ook m'n bazin kon het waarderen. En gaf me het compliment dat ik gasten op hun gemak kan stellen op het moment dat ze naar binnen komen lopen. Nou, na 14 dagen kan je toch geen groter compliment krijgen? Ik zei ook al lachend tegen haarthank you, i can put that on in the pocket. Ze zei dat ik dan maar wel een hele grote pocket moest hebben. Als afsluister van de dag kon ik het niet laten om weer naar het strand te gaan. En de zonsondergang was weer veel te moi om waar te zijn. Worden jullie al jaloers dat ik dit mooie natuurverschijnsel (he, onthouden, goed woord voor scrabble) elke avond kan bewonderen? Ik kon het daarna weer niet laten om op een zandbak te dansen. Wat is dat toch heerlijk! Nu ga ik nog even heel snel douchen en dan lekker weer onder wol.

Owja, voor ik het vergeet, ik heb edelstenen langs het strand gevonden. Mooi dat ze zijn! WAUW!