Gisteravond lag ik half 10 in m'n bed. Ik viel bijna in slaap en toen belde papa, of het al wat beter ging en dat ik maar rustig aan moest doen vandaag. Ik had geen wekker gezet en toch werd ik om 9uur wakker. Maar ook echt uitgerust wakker. Nja helemaal uitgerust kon ik het noemen, want ik was zo stijf als een hark niet normaal. Toen ik naar buiten keek bleek het echt een hele mooie dag te worden. Na het huisje gestofzuigd te hebben en de vaatwasser te hebben uitgeruimt te hebben, ging ik mij fatsoeneren. Ik voelde mij nog niet helemaal top, ookal was de hoofdpijn wel weg, maar het was zo'n mooie dag dus ik ging ik er maar even van tussen. Toen ik naar buiten stapte zag ik daar de bazin, dus tijd voor small talk. Ze vroeg of het al beter ging dan gister en als er nog iets was dan kon ik altijd even bellen. Dus alle mensen, maak je geen zorgen over me. En daar ging ik hoor op de fiets door de duinen naar Hvide Sande. Watwas het een heerlijk weertje. In Hvide Sande bij de Haven rondgekeken en in winkeltjes natuurlijk. Ook heb ik weer heerlijk gelunched bij het restaurantje waar ik in het begin ook al had gegeten. Na het eten had ik maar even een paar boodschapjes gehaald zodat ik morgen avond ook weer wat te eten had. Die lunch was zo lekker en vullend dat ik vandaag genoeg had aan een soepje. Na het bezoek fietste ik net als op de heenweg langs de kitesurf school, alleen waren er vanmiddag veel meer mensen in het water. Ik heb maar even staan kijken. WAUW! Wat lijkt mij dat vet he! Even serieus. Ik denk dat ik er na de zomer een nieuwe hobby bij heb. Het scheelt dat het in Nederland eigenlijk altijd wel goed weer is om te kitesurfen, dus als ik het onder de knie krijg kan ik in Nederland al mijn moves showen in zo'n sexy wetsuit. Zien jullie mij al gaan? Ik stiekem wel. Ik hoop stiekem ook dat ik een natuurtalentje ben, zal vast niet met die knieen van mij die ik speciaal cadeau heb gekregen bij mijn geboorte, maar goed, we gaan het meemaken. Nadat ik weer thuis was en even wat gedronken te hebben was het tijd om een kleine wasjes, grote wasjes, stop ze in de wasmachine. Dus ik naar de receptie om een muntje te halen en hup met m'n was naar de wasmachine. Toen ik de was ging ophalen kwam ik m'n begeleidster weer tegen. Weer tijd voor een small talk. Dat is altijd leuk small talks. Ook zij vroeg of het al beter met mij ging dan gister, omdat ze had gehoord dat ik niet zo lekker was. Ze was blij dat het al beter ging. Ook zei ze dat Helene vanmiddag was langsgefietst om te kijken of ik nog ziek was, maar ik was niet thuis want ik was er tussen uit. Ik vind de bezorgdheid wel lief van iedereen en bijzonder, want ik ken ze pas een week. PLOEP! Daar kwam weer een herinnering dat ik weer even bij haar kwijt moest. Gister kwam er meisje naar mij die in gleuren en kleuren aan het vertellen was dat ze de dag ervoor een zeehondje op het strand had gezien. Dat blijkt hier de normaalste zaak van de wereld. Als het heel hard heeft gestromt en gewaaid komen ze naar het strand om uitterusten. Heel veel mensen lopen dan gelijk naar de receptie of ze niet even naar Pieterburen moeten bellen. M'n begeleidster zei dat het heel veel vaak voorkomt dat zeehondjes komen uitrusten op het strand en dan als een banaan op het strand liggen. Als ze als een kaars liggen, moeten we naar het zeehonden museum bellen, want dan is er iets mis. Toen ze zei dat je heel soms tot wel 2meter afstand kon komen, kwam mijn nuchtere vraag: Vallen ze je dan niet aan? En ze begint me toch een partij te lachen. Ja hoor, een zeehond die je aanvalt. Tja mij leek het heel logisch dat als een zeehond zwanger is dat ze meer verdedigend is. Dus maar zeggen dat het wel kon. En al lachend kwam de reactie dat die beesten niet zo snel als mensen zijn met hun twee flippers. Toen werd ik wel geraakt door een puntje van slimheid door te zeggen dat als je omvalt ze wel kunnen bijten. Nou ze zag het al voor zich hoor, ik op de grond rollend van het lachen met een zeehondje die te moe is te zwemmen mij even aanvalt. Dan moest ze niet alleen het zeehonden museum bellen, maar ook de ambulance. Misschien maak ik dan wel kans om het groene fluitje te blazen, zo'n een die strandwacht ook heeft. Als het dat geval was, zou ik pas op het moment dat het groene fluitje werkt echt rare waan ideeen krijgen. Wat ben ik toch ook een lekker kind, al zeg ik het zelf. Na een kop spoep en m'n yoghurtje maar even de slechste soap van Nederland terug kijken en op naar het strand. Dit keer wel met een SD kaartje! Na tig foto's gemaakt te hebben, waarvan er maar een paar echt mooie tussen zitten, kwam er in ene een super moooi liedje. En voor ik het wist was het prima ballerina op het strand. Pas toen het liedje afgelopen was had ik door dat er tig mensen om me heen aan het kijken waren. Busted dancing on the beach, oeps. Niet dat het mij iets uitmaakt, ik vind het alleen maar leuk. Owja, voor ik het vergeet, en stiekem is het ook wel een mooie afsluiter van dit verhaal. Papa had vanavond weer gebeld, zoals gezegd, met het nieuws dat:

Opa al m'n verhalen uitprint om er boekje van te maken. Wat een schat van een vent is het. Die ouwe rakker die vol trots rond loopt op te scheppen over z'n kleindochterS. Dochters ja, want hij is ook supper trots op Alice.