Wat klinkt het toch weer raar, m'n eerste werkdag. Alsof ik net 15 ben en tig soliciaties heb gedaan en dan na 1247362 afwijzingen dan toch te zijn aangenomen. Het scheelt voor mij dat ik hiervoor geen solicitatie heb moeten doen. En het helpt ook dat ik al 2x 4 maanden in de dezelfde branche heb gewerkt. Dus ik weet de basisprincipes van hoe alles werkt. Alles is in principes hetzelfde, alleen de systemen, de taal en de mensen zijn anders. Maar dat houdt het natuurlijk ook leuk. En zo kan ik mezelf elke keer weer bewijzen. Deze week is een beetje een rare week voor de camping aangezien het binnenkort Hemelvaart en Pinksteren is. Er moet dus veel gebeuren. Ook vindt de camping het handig als ik van alle werkplekken weet wat ik moet doen. Van zelfsprekend natuurlijk, hoe meer ik weet, hoe beter ik m'n werk kan doen. Dus vanochtend begon ik in het winkeltje.Zorgen dat alle schappen gevuld zijn en dat alles er netjes uitziet. Daar heb ik natuurlijk ook al kaas van gegeten dus dat is voor mij het moeilijkste niet. Toen kwam de openingslijst. Hier staat alles op wat in de ochtend moet gebeuren. Er is enkel 1 probleem. Het is in het Deens! Marlies heeft wel met mij alle punten langs gelopen, maar dan is het nog maar de vraag of ik het morgen ochtend allemaal nog weet als ik moet openen. Na alles uitgelegd was, was daar mijn eerste klant. En jawel, het was een Nederlander. Beter kon mijn dag niet beginnen. Maar daarna kwamen er natuurlijk ook Denen. Stond ik daar te stuntelen. Het enige wat ik echt weet te zeggen is Jeg taler ikke dansk, ofwel ik spreek geen deens. En ik weet dan ook wel de getallen, wel de getallen 1 t/m 10, maar die komen niet zo heel snel naar boven. Maar het komt vanzelf. Elke keer als ik mij weer iets herinner te kunnen zeggen in het deens, wordt er gezegdt dat ik het bijna goed uitspreek en dan wordt er hartelijk om gelachen, omdat m'n nederlandse collega's het nogal leuk vinden om te zien hoe ik als een kip zonder kop de taalbariere probeer te overwinnnen. Gelukkig voor mij dat er een gezegde bestaat: Alle kleine beetjes helpen. Dus hopelijk spreek ik aan het eind van m'n stage et lille smoele dansk. En dan vloeiend. Wat wel vloeiend ging was de ombouwing van de frisdrank. Ik ben zowaar trots op mezelf, zo netjes als het eruit zag. Ha! Toen kwam het leuke werk, de zogehete welkoms mappen maken. We hebben er op de camping 3, Deens, Nederlands en Duits. En in elke map komen andere boekjes en andere versies van de prijslijsten. En er zijn per map 5 prijslijsten. Toen kwam mijn geniale brein op het idee dat hier een snele manier voor moet zijn. Dus wat deed fraulein limburg, die maakte eerst zoveel mogelijk setjes van alle prijslijsten. Dan boekjes en folder de bij, Map klaar. Voor ik het wist had ik genoeg boekjes gevouwen. De tijd vloog voor voorbij. Net zo als de astand van de ene camping naar de andere. Ik hoefde namelijk bijna niet te fietsen opweg naar huis. Vanaf het moment dat ik thuis was, eigenlijk helemaaaaal niet zo veel bijzonders gedaan. Daarom is dit blog minder spannend om te lezen dan de voorgaande.

Tot morgen!