Dag lieve fans van mij!

De reis is begonnen hoor. Vanochtend vroeg al, maar nu kan ik er pas wat over neerzetten. Vanochtend heel vroeg opgestaan. Gisteravond werd er op m'n hart gedrukt dat we echt om kwart voor 6 moesten vertrekken! Na een douche en een laagje make up hadden we om half 6 de koffers en dergelijke in de auto gezet en zijn we gaan rijden.Veelste vroeg natuurlijk, maar goed ik wist in iedergeval zeker dat ik m'n trein zou halen. Van m'n vader moest ik niet zo kinderachtig doen, ik was geen 5 meer. Newsflash: de tijd voor m'n laatste opdracht is aangebroken zodat ook ik eindelijk een keer een diploma heb, let me be! Toen ik in de trein at bleek er een gozer op m'n stoel te zitten. Ja dit lezen jullie goed, m'n stoel. Ik heb er immers voor betaald. Ik heb eerst m'n koffer en tas opgeborgen en m'n jas uitgedaan, en heb dit gozer net zo lang aangestaard tot hij wegging. Het heeft gewerkt hoor, nog voor Duivendrecht was hij van m'n plek. In Duivendrecht kwamen er ook 2 heren zitten in de vierzits voor mij. Een gozer daarvan vond het natuurlijk weer nodig om mij in de gaten houden. Ow wat vind ik dat altijd leuk, normaal stopen ze wel als je terug staart, maar dit keer hielp dat niet. In de trein nog lieve woordjes gekregen van m'n lieve vriendinnetje Laura, hmm. Toch wel gek dat zij er dit jaar niet bij is om weer allemaal gekkigheid met mij mee te maken. Eenmaal over de grens, wat snellers was dan gedacht, stond er al vanaf het eerstje stukje statin spoor die leuk Politzei. Nou zo leuk waren ze niet met z'n tienen. En ja hoor, ze komen wagen 7 ingelopen, de wagen waar ik mij in bevindt. En ze lopen ook nog is mijn kant op. Ik dacht NEEEEEEE ik mag niet verder! Waarom ik niet verder zou mogen zou ik niet weten, maar ik schrok maar wel eventjes. En waar stoppen ze, bij de heren in de vierzits voor mij. En maar vragen om legitimatie in het Duits. Die kerels spraken natuurlijk geen woord Duits, maar eentje had niet eens een ID of iets dergelijks, en voor die ander moest even gebeld worden. Ja hoor, ga maar met die Politzei mit. Dan baal je. ik als sensatiezoeker hield dat natuurlijk in de gaten. 5 man liep er met ze mee. Waarvan 1 Politzei man waarvan ik echt niet snapte dat hij bij de Politzei zit, want hij zag er nou niet echt uit alsof hij een top conditie had en hij een reet waar zelfs negerinnen jaloers op zouden kunnen zijn. Maar daar stonden ze hoor met z'n tweeeen, elkaar niet kennende, bij de Politzei auto's. Tas leeghalen, fouilleren enzovoort. Ja, dat is niet in 3 minuten gebeurt, 3 minuten later zou de trein weer verder rijden. Toen ik maar even zag dat ze hun schoenen ook uit moest doen dacht ik: Zeg maar dag met je handje! En toen reed heel leuk de trein ook echt weg. Klein uurtje later kwam ik ana op Osnabruck Hbf en sta ik daar bij die deur, te kloten met een koffer die nogal aan de zware kant is. Staan al die duitsers op het perron mij aan te gapen, niet normaal. Ja hoi, help even of doe je mond weer dicht voordat je stikt in een vlieg. En daar gaan we dan, op weg naar Gleiss 3. Ik hopen op een lift, niet te vinden, tja dan maar met de trap. Goed voor m'n spieren dit. Wauw! ik kom terug met 1 sexy body, ik meen het. Na weer even gebeld te hebben met de camping dat alles ging, ging ik m'n favoriete hobby uitvoeren. Jawel, mensen kijken. En na een half uur kijken heb ik een nieuwe conclusie over Duitsers. Duitsers ruiken naar alcohol en Keizerbroodjes. Ook herken je ze aan hun jampot glazen, die hier blijkbaar nog steeds in de mode zijn, OF aan Becks Gold beertap, die meenemen in de trein en nuttigen. Dat geld eigenlijk alleen voor de heren, want de dames sippen aan de champagne. Ja , ook al om kwart voor 10 s'ochtends. Jongens het is geen carnaval meer, maar goed het zal wel weer ergens op de wereld 4 uur zijn geweest. Voor ik het wist kwam daar m'n trein naar Niebull aan. Ik weer met m'n spullen de trein in. Die trein zat echt bom vol! Op alle rekken en dingen en tussen de stoelen stonden koffers en tassen. Geen plek meer voor m'n koffer. Toen dacht een fraulein dat ze wel even op m'n plek kon gaan zitten, waarop ik m'n beste Duits maar tegen zei dat ik shon die platze erzhalt had. Ha! Ze begreep me maar mooi wel. Toen zei ze oh dat had ik niet gezien. Ja muts, dan moet je kijken, maar de beleefde ik zei maar van das gibt nicht. Zat ik daar in het hoekje bij het raam met m'n voeten op m'n koffer en de man naast me met z'n voeten in het gangpad. Ja sorry, wat moet, dat moest. En wat denk je dat er gebeurt, fraulein Limburg muss pippi machen. Oh jongens, m'n Duits is zo goed! Ha, dus liep ik weer door die trein. Ik kreeg de rust niet in m'n kop. En toch maar mooi 10 minuten later in slaap vallen en een uur later in Hammburg wakker worden. En zo vals als een vos gelijk kijken of mensen hun koffer uit de rekken haalde zodat ik als een gek erheen kon om m'n koffer er neer te leggen. Zo, heb ik ook weer lekkere beenruimte. Maar ondertussen heeft mevrouw al de hele tijd een dilemma, door die heerlijk muziek, kan al niet stil zitten, en dan zo opeens schiet er in eens eens stukje choreo door m'n hoofd, maar goed ik kan moeilijk als een debiel een danspasje gaan wagen midden in de trein. Zometeen neemt de Politzei mij nog mee, omdat ze denken ik speed ofzo hebt gebruikt. En nu heb ik nog een dilemma, die heerlijk tumtummetjes ziten onderin de 1 kilo zak snoep van tantetje, daar kan ik dus pas morgen of overmorgen bij. Ik eet wel snoep, maar zo snel gaat dat dan ook weer niet. Voor ik het wiest zat ik alweer in de trein van Niebull naar Esbjerg. Ik zat al een tijdje in de trein, stapt er op een geve moment zo'n raar vrouwtje in. Zo'n vrouwtje waarvan je denkt dat ze zwaar der neus vol stopt met mag Joost weten wat. Zij keek echt heel high naar m'n schoenen, alsof ze nog nooit schoenen had gezien. Ik voelde me al gelijk bestolen, zo erg. Aangekomen op Esbjerg begon de stress. Op m'n reisscheme stond geen spoor bij de trein naar Ringkoebing. Dus ik kijken op zo'n bord. Ja hoor, staat die trein er wel op met precies dezelfde vertrektijd en precies treinnummer. Staat er niet op dat die naar Ringkoebing ging, dus wat gebeurt er dan, dan schiet ik in de stress. Niet normaal. Toen wou i bellen, deed m'n telefoon het niet. Moest ik eerst alle providers proberen voor ik paps of de camping kon bellen. Uiteindelijk maar gewoon die trein genomen. In de trein voeg ik aan een deen hoe ik in Ringkoebing moest komen. Ja overstappen op Skjern werd er gezegt. Dus ik in Skjern de trein uit. Regenen, regenen, daar werd zelfs een kikker nog bang van. Liep ik naar het stationnetje op zoel naar een bord. Mag je het al raden, stond er geen Ringkoebing op dat bord en het locket en de winkel was al dicht. Dus ik nog meer in de stress, ik zag me al slapen op dat stationnetje. Ookal kon paps er ook niks aan doen, toch bellen he. Simpel een kwestie van niet willen weten dat paps ook geen antwoord had. Maar goed na een paar teleoontjes kon ik van Skjern opgehaald owrden. Maar dan stond ik toch nog maar mooi even buiten naar dat oh zo leuke plattegrond te kijken. En ik zag alleen een weg met iest van Ringkoebingvej ofzo, dus ik zat te malen en ondertussne koud te lijden. Maar niet voor lang, want daar was m'n geliefde mp3 weer, oortjes in en onschuldige danspasjes wagen tot de auto kwam. 10 15 minuten later was de auto er, met Marlies. Mijn heldin van de dag. In de auto even gebabbeld over van alles en nog wat en toen kreeg ik een keus. De keuze of ik naar de camping wou of naar de camping van 1km verderop en daar de tijd te wonen. Keuze snel gemaakt. ik koos voor de camping 1km verderop. Dan moet ik wel elke dag fietsen naar m'n werk maar dat is missschien wel een keertje goed voor me en dan laat ik werk op werk en neem ik het niet mee naar huis, zoals voorgaande jaren. Is toch wel even lekker. En voor ik het wist zat ik een in 2 kamer appartement met Marlies. Ik vind het nu al gezellig. Ik ga nu wel lekker slapen en vooral lekker uitslapen.

Tot next time schatjes! x